Kirklareli - Edirne, architect Mimar Sinan

Zoals met mezelf afgesproken, sta ik om 6.30 uur op. Gisteren heb ik nog adviezen gekregen van Roos over hoe een beginnende steenpuist (op het zitbeen) te behandelen. Ik moet na het ontbijt eerst naar de apotheek. Ik vraag aan de mevrouw van de receptie waar de apotheek is. Ze kijkt een beetje moeilijk en kijkt op  internet welke open is. Ik ga er al vragend aan voorbijgangers naartoe, maar hij blijkt toch gesloten. Er staat op een bordje de naam van een apotheek die wel open is. De man die me helpt belt even en ik kan kan er terecht, maar waar is het precies. Een andere man op een fiets hoort de discussie en geeft aan dat ik achter hem aan moet fietsen. Hij brengt me ernaar toe en ziet erop toe dat ik mijn bestellingen allemaal kan doen.
Ik fiets via de D020 een prachtig rustige tweebaansweg naar Edirne. Inmiddels is het toch alweer 9 uur door al dat gedoe. De wind komt uit Zuid-Oosten dus heerlijk in de rug. Onderweg stop ik af en toe om thee te drinken en na 40 km, het wordt alweer erg warm, neem ik een cola bij een benzinestation. Ik vraag aan de man of ik de perslucht mag gebruiken. Hij helpt me en ziet dat ik de druk instel op 5 bar. Hij schudt nee en maakt een gebaar van een explosie en draait de druk terug tot 2,5 bar. Ik zet hem vervolgens toch weer op 5 bar en pomp de banden op. Fietsbanden zijn toch echt anders dan autobanden jongeman!!! Jammer dat ik het niet in het Turks kan zeggen.
Om 13 uur, na 65 km, ben ik in Edirne een grote stad vlakbij de grens met Bulgarije en Griekenkand. Ik kan terecht in aanbevolen hotel Kayarca in het oude centrum voor 50 TL. De kamer heeft alles en is heel schoon.
Na het douchen ga ik de stad in en bezoek de Selimiye moskee, die is ontworpen door architect Mimar Sinan (zie foto) op 80-jarige leeftijd in opdracht van sultan Selim in 1569. In 6  jaar tijd is de moskee gebouwd.  Selim was overleden toen hij gereed was. Als ik dat allemaal lees schaam ik me dat ik op mijn 64-ste al met pensioen ben. De moskee is inderdaad erg mooi, zowel van buiten als binnen. Binnen vind je weer de beroemde Iznik-tegels. De vorm is mooi symmetrisch en de kalligrafische teksten zijn erg mooi (Zie  foto's)
Na de moskee ga ik naar het Turkish IIslamic Arts Museum, dat er vlak naast ligt. Hier is de geschiedenis van het Osmaanse rijk vanaf de 15e t/m begin 20-ste eeuw weergegeven in verschillend thema's, zoals kalligrafie, wapens, aardewerk, meubels, kleding, worstelen, etcetera (zie foto's) . De kalligrafie schijnt echt iets van de islam te zijn. Na de introductie van het buskruit in Duitsland in de 14e eeuw, gingen de Osmanen dit ook toepassen en er werden prachtige wapens ontwikkeld. Stuk voor stuk zijn ze prachtig versierd. Dat is nog eens wat anders als een Kalashnikov. (Zie foto's)
Na het museumbezoek loop ik de stad in. Het is zondag en de stad is vol toeristen, o.a. veel Bulgaren en Turken zelf natuurlijk.
Morgen passeer ik de grootste grensovergang van Europa.