Doni Milanovic-Golubac, wat een feest!
Ik sta om 8 uur voor de deur van de pensioneigenaar en geef hem de sleutels van mijn eigen huisje voor 1 nacht terug (zie foto). Ik ga eerst naar het restaurant waar ik geistern gegeten heb een bestel een ontbijt (zie foto). De bediende vraagt naar mijn reis en verbaast zich dat ik zo'n route op de fiets doe. Veel te gevaarlijk volgens hem met al die slechte auto's en chauffeurs op de weg. Ik zeg hem dat je thuis ook uit kunt glijden over een bananenschil en dat me nog nooit iets serieus is overkomen.
De Eurovelo 6 is hier een prachtige route. Ik passeer vele korte tunnels. Op een gegeven moment kun je na Boletin kiezen voor de route langs het water of bovenlangs. Ik kies voor het eerste en kom op een weg zonder asfalt die dwars door een riviertje loopt. Er volgen een paar steile hellingen, waarbij ik moet lopen en ik denk: "Ik hoop niet dat zo de hele weg verder gaat". Maar naar een paar mooie moeilijke kilometers wordt het een gewone tweebaans autoweg. Trouwens de fietsschoenen die ik met mijn 61-ste verjaardag cadeau heb gekregen van Paul&Jannie Laanen doen het geweldig, zowel op de fiets als bij het lopen van te steile hellingen.
Onderweg zie ik een nog gave slang op de weg liggen (zie foto). Ik neem een foto van heel dichtbij. Ik verbaas me wel dat zijn kop iets omhoog kijkt. Ik stap op de fiets en kijk nog een keer om. De slang is foetsie.
Iets voorbij Brnica is de "Iron Gate" voorbij en wijken de bergen uit elkaar. Ook vandaag valt op dat het waterpeil in de Donau zo laag staat. Ik zie diverse visfuiken en schepen op het droge liggen en er zijn complete eilanden ontstaan
Ik kom aan in Golubac en passeer eerst een fort op/in een rots waar de weg doorheen loopt (zie foto). Je rijdt als het ware door het fort heen. Ik pak het eerste beste terras om een biertje te drinken. Kort daarna komt er ook een Engelsman op de fiets at drinken. Ik vraag hem of hij bij mij wil komen zitten. Hij is van Hull overgestoken en via Rotterdam, Stuttgart, Wenen, Budapest, Belgrado onderweg naar Istanbul. Ik geef hem (David Woodhead) tips over wat hem te wachten staat in die delen waar ik al gefietst heb en andersom. Ook wisselen we hotels en pensions uit. Hij maakt een wat gehaaste indruk. Hij heeft nog maar ruim een week om in Istanbul te komen (hij is 50 jaar en heeft gewone (korte) vakanties.) Hij maakt wel veel meer km per dag dan ik, wel tot 200 km. Ik adviseer hem om het stuk Vidin, Sofia, Plovdiv met de bus te doen anders redt ie dat nooit. Bovendien is Vidin-Sofia een verschrikkelijk slechte, drukke weg met veel klimmen. Hij voelt er wel wat voor. Ook beveel ik hem de Sultans Trail in Noord Turkije aan. Ik noteer zijn email-adres zodat hij kan teruglezen (google translate?) waar ik geweest ben en welke hotels en pensions ik heb gehad.
We nemen afscheid en ik vraag de bediende naar een pension. Dat ligt 1 km verder. Het blijkt een complex te zijn met eenvoudige kamers, maar met zwembad, bar-restaurant, Wifi en het allerbelangrijkste een grote TV waarop vanavond Barcelona-Juventus is te zien. De kamer kost €15,-, zonder ontbijt. Ik vraag of er ook een mogelijkheid is voor massage. Dat is er. Om 16 uur gaat de masseur met me aan de slag. Hij spreekt goed Engels. Hij heeft drie jaar in NL in een asielzoekerscentrum bij Groningen gezeten ten tijde van de oorlog. Hij had problemen met Milosovic. Hij zat daar met zijn gezin tussen economische vluchtelingen uit allerlei Afrikaanse landen. Hij kreeg geen verblijfsvergunning en kon niet in NL werken. Toch heeft hij ook goede herinneringen aan die tijd en heeft NL hoog in het vaandel staan. Zijn drie zoons mochten namelijk wel naar school en op een basketbalvereniging. Zijn oudste zoon werkt op de Nederlandse ambassade in Belgrado en spreekt vloeiend Nederlands met een Gronings accent en gaat nog regelmatig op bezoek Nederland.
Hij heeft wel de indruk dat we in NL tegenwoordig niet veel van Serviers willen weten. Hij waarschuwt voor de verdergaande Islamisering in NL Hij zegt: "Jullie maken 1 a 2 kindjes per stel. Zij wel 5. Op een gegeven moment ben je outnumberd en heb je een groot probleem. Kijk maar naar de Balkan."
Hij masseert mijn rug, nek en schouders heel intensief en wel een half uur lang onder het genot van muziek van Leonard Cohen. Als hij klaar is met me, zie ik dat het zweet van zijn lichaam gutst. Ik betaal hem 800 Dinar (€ 8,-) en ga direct zwemmen. Het is heerlijk weer, zon en zo'n 25 grd.
Net als gisteren heb ik 60 km gefietst. De km-stand is nu 1656 km.
