Kladovo - Doni Milanovac, door de IJzeren Poort

5 juni 2015 - Donji Milanovac, Servië

Ik wordt gewekt door mijn I-phone om 7.00 uur, dacht ik. Maar hij was verbonden met een Roemeense provider (ligt aan de overkant van de Donau). Ik zat al om 6.45 uur plaatselijke tijd in het restaurant, waar gelukkig al een groot deel van het ontbijtbuffet klaarstond. Ik moet dit in de gaten houden want ik fiets voorlopig langs de grens met Roemenie.
Ik maak gebruik van de extra tijd om mijn fiets een onderhoudsbeurt te geven. Tjonge wat komt er een vuil en vet van het kettinggeleidingssysteem. Geen wonder dat ik het zo zwaar had.
De route gaat van Kladovo naar Doni Milanovac. De weg loopt vrij dicht langs de Donau. Ik kom een Zwitser tegen die op weg is naar de Zwarte zee en de Donau aan de Roemeense kant gevolgd heeft, en bij de stuwdam is overgestoken. Het zou aan de Roemeense kant wat minder stijgen en dalen zijn. Wat een watje! Ik blijf aan de Servische kant. Kort daarna komt inderdaad een fikse klim. Het dal wordt steeds nauwer en mooier. Je ziet nu de Donau van 300 m hoogte liggen. Een prachtig gezicht. 
Ik rijdt het traject dat de "IJzeren Poort" wordt genoemd. De IJzeren Poort is een kloofdal van de Donau, dat een traject van ruim 100 kilometer lengte omvat stroomopwaarts van de stuwdam met sluis bij Orsova. De Donau vormt hier de grens tussen Roemenië en Servië. De rivier scheidt op deze plaats de zuidelijke Karpaten van de noordwestelijke uitlopers van het Balkangebergte.

Verderop kom je langs de in rots uitgehouwen beeltenis van Decebalus aan de Roemeense kant (zie foto). Hij was van 87 tot 106 koning van Dacië en werd uiteindelijk verslagen door de Romeinen.

Na de afdaling zoek ik een plek om even wat te drinken. Ik zie een cafe-bar aan het water naast een primitieve camping. Er staan twee vakantiefietsen. Ik neem een cola. De twee vakantiefietsers zijn twee chagrijnige Zwitsers. Op een gegeven moment raak ik in gesprek met een perfect Engels sprekende man van een jaar of 60. Hij runt de botenverhuur. We zitten hier namelijk aan het stuwmeer met diverse strandjes. Hij wijst erop dat de waterstand 6 m lager is dan normaal en dat et voorlopig niets wordt met zijn botenverhuur, want die moeten nu eerst over een 100m keien en rotsen getrokken worden. Het schijnt een afspraak te zijn tussen Servie en Roemenië en het heeft met de energiecentrale in de stuwdam te maken. Ik vraag hoe het komt dat hij zo goed Engels spreekt. Hij vertelt dat hij piloot is en ook over heel de wereld gevlogen heeft. Hij is nu instructeur voor piloten van de Vietnamese luchtvaartmaatschappij. Hij gaar daar steeds voor een periode van 6 weken naartoe en is dan steeds drie weken hier.
Ik vertel hem over mijn gesprek van gisteren met  de eigenaar van het mooie huis. Hij lacht en zegt dat het allemaal voor de "status" is. Ze moeten een mooier huis dan de buurman. Vaak wonen ze er niet, maar in een tweede woning wat hoger in de bergen. Ze wetten ook niet wat ze anders met hun geld moeten doen.
Ik vertel dat mijn vader ook piloot geweest is en dat de belangstelling voor vliegtuigen is begonnen met modelbouw. Hij zei dat dat met hem ook zo gegaan was. Hij lijkt op diverse manieren op mijn overleden vader. Hij heeft  ook zwart haar wat maar niet grijs wil worden. Toevallig eigenlijk, want ik kwam 2 jaar terug op mijn fietstocht in Zweden ook iemand tegen die op mijn vader leek en waarmee ik een rondvlucht maakte.
Goed, ik ga weer verder en na een prachtige rit kom  ik in Doni Milanovac. Ik zoek dit keer een pension op want een hotel wordt me te duur. 's-Avonds nog even naar Djokovic-Murray gekeken met meer Serviers op het terras.  De wedstrijd wordt onderbroken en iedereen is ineens weg.

Foto’s