Saint Vith - Raeren, Standaard ruwharige teckels

De tocht naar Raeren gaat geheel over de oude Vennbahn. Als fietsroute heet deze de "Ravel". De route is erg populair en we mogen veel tegenliggers begroeten. De dag begint met een lichte miezerregen die in de middag overgaat in regen. Als je goede regenkleding hebt dan is dat niet zo'n probleem. Het is dan ook genieten van de magnifieke natuur.

Hannie heeft het zwaar. Waarschijnlijk gisteren kou gevat in de afdalingen door vochtige kleding. Kuchend en hoestend fietst ze achter mij aan. De gedachten gaan vandaag al een beetje naar de naderende thuiskomst. Bij de lunch wordt dat al duidelijk. Ik doe water uit de thermosfles voor de koffie in de bekers en zie er geen damp vanaf komen. Ik ben vergeten het water te koken. Ik warm het water ter plaatse alsnog op en vul de bekers opnieuw. Moet jij de laatste cup-a soup vraag ik. Nee, dus ik gooi de soep dan maar in mijn eigen beker en neem een slok. Blijkt er al poederkoffie in te zitten.

Met af en toe regen fietsen we verder door een prachtig gebied en vinden een camping in Raeren. Het is een camping met vooral stacaravans en we krijgen een plek toegewezen naast een schuurtje met allerlei voorzieningen, zoals tafel, stoelen en wandcontactdozen (Zie foto).
Volgens de campingbeheerder kunnen we in het dorp naar de supermarkt om eten in te slaan. We stappen op de fiets maar in het dorp blijkt dat de supermarkt niet meer bestaat en dat we naar een 6 km verderop gelegen dorp moeten. Daar hebben we geen zin in en we besluiten te gaan eten in de plaatselijke snackbar die echter pas om 17 uur opengaat. Tot die tijd schuilen we in de naastgelegen bakker, waar we een kop thee en gebak nemen.
We raken aan de praat met een oudere man die veel kan vertellen over de Vennbahn toen die nog een spoorweg was. De spoorlijn en nu ook het fietspad is deels Belgisch grondgebied, ook waar die door Duitsland loopt. Het is als het ware een Belgische enclave. Het leidt soms tot vreemde situaties omdat de toegangswegen tot de route voor onderhoud en dergelijke over Duits grondgebied lopen. In de 50-er jaren zijn er daarom enkele correcties uitgevoerd. Zie bijgaande kaart.

Hij vertelt ook dat hij een fokkerij heeft bestierd van honden voor de jacht, te weten "standaard ruwharige teckels". Hij vertelt over de selectieprocedure van geschikte honden voor de jacht en dat hij jarenlang de beste fokker van deze honden in Duitsland was. Hij haalt zijn eigen teckel even uit de auto om hem te showen (zie foto). Hij verfoeit de praktijken van veel fokkers die populaire hondenrassen doorfokken op een verkeerde manier.

Zodra het 17 uur is duiken we de snackbar in en bestellen elk een grote Belgische frites met gehakt volgens eigen recept van de eigenaresse en mayonaise. Oh wat smaakte dat goed met een lekkere Bitburger erbij.