Wenen - Traismauer, ein "Wochenend-Ehe"

We vertrekken  van de camping in Klosterneuburg na afscheid genomen te hebben van de fietsers uit Chicago en van Tom & Eileen, die we deze vakantie nu niet meer terug zullen zien want ze doen kortere etappes dan wij.

De Limesroute loopt  helemaal langs de zuidzijde van de Donau en komt overeen met de Donauroute Passau-Wenen die heel populair is. We komen dan ook honderden fietsers tegen en ze zeggen allemaal Hallo, Ciao of Gruss Gott. Na 20 keer ben je het gedag zeggen wel een beetje zat. 

De eerste 20 km na Klosterneuburg is recht toe recht aan. Je ziet veel vakantiehuizen met uitzicht op de  Donau, van mensen uit Wenen waarschijnlijk. Een interessante plaats onderweg is Tulln (in de romeinse tijd Comagena) met een mooie kerk, mooi centraal plein en een Nibelungen-monument (zie foto's).

10 km na Tulln lunchen we langs de weg op een van de vele banken die langs de route staan. We eten een soort kwark met aardbeien (zie foto). We kijken uit op een veld met kalkoenen (truthahne). Er komt op de fiets een vrouwtje uit het nabijgelegen dorp langs dat ons aanspreekt met de vraag of we schnaps voor haar hebben. Dat hebben we natuurlijk niet. Dan volgt een heel verhaal over haar gezondheid. Ze heeft last van evenwichtsstoornissen, vooral als ze net wakker is geworden. Ze heeft er veel minder last van als ze dan een borreltje drinkt. Ze had net haar middagdutje gedaan, zodoende.  Ze heeft gevoel voor humor: Zwei Jager trafen einander, beiden sind tot.". We vragen hoe oud ze is en of ze getrouwd is. Ze is 77 en haar man is al lang geleden overleden. Daarna heeft ze nog een vriend gehad en die is ook overleden. Ze heeft altijd op de boerderij van haar grootvader gewerkt en haar man werkte bij de spoorwegen. Hij was alleen in de weekenden thuis. Ik zei: "Dan hatten Sie ein Wochenend-ehe". Waarop ze zei: "Ja, und ich habe davon gut profitiert". We liggen alle drie dubbel van het lachen. Ik vraag ook nog of ze in haar leven geen last heeft gehad van overstromingen van de Donau. Dat had ze niet, want voor de grote overstroming in 1954 woonde ze niet in dit dorp. Daarna zijn de stuwdammen gebouwd en is er geen overstroming meer geweest. Ze fietst verder op zoek naar een schnaps. Als we later verder fietsen zien we haar bij een cafeetje staan en zwaaien nog even vriendelijk.

De route wordt steeds mooier, vooral na de stuwdam bij Melk is naast het stuwmeer een prachtig natuurgebied gelegen. Er valt een bui. De regenkleding gaat aan en weer  uit. Na zo'n bui ziet de natuur er op zijn mooist uit. De route loopt hier vlak langs de Donau over  "Treppelwege" (zie foto). Deze werden vroeger gebruikt voor de  paarden die de schepen voorttrokken.

De camping in Traismauer (aan het riviertje de Trais)  is klein maar heeft precies alle voorzieningen die kamperende  fietsers nodig hebben. Het is een " groene" camping. Dat uit zich o.a. in verlichting die alleen aangaat als je beweegt en vergaande afvalscheiding. We hebben de tent net opgezet als er een gigantische bui losbreekt.

Na de bui lopen we naar het dorp om inkopen te doen en maken een rondje door het mooi oude centrum (zie foto).
Als we terugkomen staan er nog meer fietskampeerders, o.a. Lee Chaeman uit Zuid Korea, William uit Québec en een Duits echtpaar uit Regensburg waar Lee zich bij heeft aangesloten, omdat hij steeds overal moeilijk de weg kan vinden. Hij spreekt goed Engels, is 67 jaar en heeft een eigen bedrijf in Zuid Korea. Hij maakt een rondreis door Europa op de fiets en gaat na Wenen naar Tsjechie en daarna naar Nederland. Ik vraag of Zuid-Korea een geschikt land is voor een fietsvakantie. Hij vertelt dat de wegen er heel goed zijn en de mensen heel gastvrij en behulpzaam voor buitenlanders. Volgend jaar eind april zijn er bijzondere festiviteiten m.b.t. het Boedhisme. Als ik in die periode kom zal hij me helpen. Ik vraag zijn emailadres en beloof hem informatie over bezienswaardigheden in NL te sturen.

Dus wellicht wordt Zuid-Korea wel het volgende reisdoel.