Edirne - Ivaylovgrad , vaarwel Turkije

Om 6.30 uur gaat de wekker en ik maak me klaar voor een zware dag met een fietsafstand van meer dan 100 km en veel klimwerk in Bulgarije. Ik ga eerst ontbijten in de buurt van het hotel, want kawalte (ontbijt) was not included. Voor 18 TL krijg ik een luxe ontbijt waarvan ik maar de helft op kan. De rest neem ik mee als lunchpakket.
Naast me zit een Duitse Turk uit Bonn, die benieuwd  is naar mijn reis. Hij vraagt ook naar mijn leeftijd. Hij is onder de indruk. "De meeste Turken zijn op die leeftijd al een oude man". Ik zeg in het Duits: "Volgens mij komt dat omdat ze allemaal zo zwaar roken". Hij laat zijn pakje sigaretten zien. Ik ga er maar niet verder op in.

Ik fiets naar de grensovergang, het moet de grootste van Europa zijn. Al snel fiets ik langs een rij stilstaande vrachtwagens. De rij blijkt meer dan 10 km lang en later blijkt dat ook aan de andere kant zo'n rij staat. Ik kan op internet nergens vinden waarom de vrachtwagens er niet door mogen. Er staat geen enkele Nederlandse of Duitse vrachtwagen tussen. Wel een paar met Duitse en Nederlandse opschriften, maar met Bulgaars, of Roemeens kenteken en chauffeur. Ik zeg ze allemaal maar goedemorgen en bij een gebaar ik of hij met me wil ruilen. Dat wordt niet helemaal op prijs gesteld. Een vrachtwagen van Alwin Schockemohle gaat er gewoon langs. Blijkbaar heeft hij toestemming om voor te gaan. Maar dat gaat niet zonder slag of stoot want diverse chauffeurs blokkeren de linker weghelft en reageren kwaad. Maar ik zie hem daarna toch weer doorrijden.
Later hoor ik dat er altijd zo'n lange file staat.
Bij de grenspost moet ik vier maal mijn paspoort laten zien, voordat ik er doorheen ben.
Daarna volg ik de parallelweg van de A4 naar Svilengrad. Er rijdt nauwelijks een wagen. Na 10 km blijkt waarom. De weg is geblokkeerd. Waarschijnlijk om het gebruik als sluiproute tegen te gaan. Gelukkig kan ik er met mijn fiets met enige moeite langs. Svilengrad is een leuk plaatsje. Ik pak een terras en bestel een cola. Thee wordt hier nauwelijks gedronken, maar bier des te meer. Ik zie een gezelschap mannen aan de halve liters Kamenitza-bier, behoorlijk onder invloed midden op de dag. Geef mij dan maar Turkse mannen aan de thee. Mohammed had het best wel goed gezien. Als in zijn tijd roken had bestaan, dan had ie dat waarschijnlijk ook verboden.
Na Svilengrad begint het langzaam te stijgen richting Rodopi-gebergte. Vervolgens volgen vier pittige cols, waarvan de laatste twee behoorlijk zeer doen in de kuiten. Het landschap is mooi. Je ziet veel meer (roof)vogels en insecten dan in Turkije. Ik vraag me af of dat ligt aan het gebruik van landbouwbestrijdingsmiddelen. In Turkije spuiten ze er vrolijk op los. Ik tel drie slangen, vijf hagedissen, diverse roofvogels en een schildpad. De bermen staan vol met prachtige bloemen en bomen in bloei, al valt het niet mee om erop te letten als je in een beklimming van 10% zit. In de buurt gekomen van Ivajlovgrad rijdt ik langs een prachtig stuwmeer. Ik zou er zo in willen duiken, want het is warm. Na de stuw gaat het nog een keer 5 km lang steil omhoog en om 17 uur arriveer ik in het stadje.
Ik zijg neer op het eerste terras dat ik zie en bestel een lekkere Kamenitza en vraag de weg naar het hotel. Ze wijzen me een ander hotel (superdeluxe) maar een eenpersoonskamer kost maar € 18,-. De jongen die me helpt spreekt gelukkig een beetje Engels. Hij heet Ivo. Ik zeg dat mijn zoon ook zo heet en daar is die wel mee ingenomen. Hij is heel benieuwd naar mijn tocht.
Ik douche en behandel de ontsteking aan mijn zitbeen. Die begint toch knap te irriteren. Ik eet in het hotel want ik ben te moe om de stad nog in te gaan. De menukaart is in het Cyrillisch, maar gelukkig staan er ook enige foto's bij. Het is net zo lekker als het op de foto lijkt  en het kost heel weinig. Na het eten schrijf ik mijn reisverhaal, maar precies op het moment dat ik deze wil opslaan valt WIFI weg.

Ook heb ik bericht dat mijn email is gehacked en dat die is geblokkeerd. Dan maar naar bed en morgen verder zien.