Kardzhali - Smoljan, wat een rit !

Ruim op  tijd ben ik bij het busstation om te verifieren of de fiets meekan naar Ardino. De vrouw  van het kantoor zegt: "Je moet het aan de chauffeur vragen". Die blijkt er al te staan met zijn bus en hij gooit direct zijn laadklep open. De fiets past er precies in als ik het stuur verdraai. Om 10.50 uur vertrekt hij. Ik ga nog even een kop koffie drinken en sms met Roos over foute gebruikersnamen en wachtwoorden. Ziggo blokkeert gelijk alles als ze denken dat er “gefisht” wordt.
Het is een mooie busrit (ca. € 2,-) en het wordt al snel duidelijk dat het een juiste beslissing is geweest om de eerste 30 km naar Ardino met de bus te doen. Het is heel erg steil en het asfalt is erg slecht. In Ardino (ligt vlakbij de oorsprong van de rivier de Arda) aangekomen helpt de chauffeur me met de fiets en de bagage. Ik wil hem een fooi geven, maar daar wil hij niets van weten.

De eerste 3 km na Ardino gaan nog bergop, maar daarna loopt de weg vrijwel continu door een rivierdal. Dat is ideaal! De klimmetjes zijn vrij kort en niet steil. Het dal wordt steeds nauwer naarmate ik dichter bij Smoljan kom. Het is een fantastisch gezicht. Soms zit ik hoog en soms vlak boven de rivier. De bergen aan weerszijden worden hoger en de kloof wordt dieper. Ook passeer ik een stuwdam  (zie foto's). Ik passeer diverse dorpjes die er goed verzorgd uitzien. Het is een vakantiegebied.

Veel dorpen hebben een moskee (zie foto). In Lestak ga ik even zitten in een cafeetje. Alle tafels zijn bezet. Twee mannen geven aan dat ik  bij hen aan tafel kan komen zitten.  Met handen en voeten leg ik uit dat ik vanuit Turkije naar NL fiets. Ongeloof en verbazing staat op hun gezichten te lezen. Bij het woord Turkije trekken ze een misprijzend gezicht. Blijkbaar moeten ze daar niet veel van hebben. (blijkbaar zijn ze geen moslim).
Het Rhodope-gebergte is al voor honderden jaren een plek van etnische en religieuze diversiteit. Naast de Orthodoxe Bulgaren en Grieken, herbergt het gebergte ook een groot aantal moslimgemeenschappen, zoals de Pomaken (Bulgaarse Moslims) in het westelijke deel, veel Bulgaarse Turken die vooral in het oostelijke deel leven. Allemaal gevolgen van de zes eeuwen durende overheersing door de Osmanen. Die hebben wat teweeg gebracht.

Ik ga verder, en het dal waardoor ik fiets wordt meer een kloof. Er zijn veel waarschuwingen voor vallend gesteente. Er liggen ook veel; stenen op de strook waar ik zou moeten fietsen. Hoe groot zou de kans zijn om zo'n steen op je hoofd te krijgen? In de berm zie ik veel verschillende soorten bloemen (geniet met me mee en zie de vele foto's en herken ze). De uitzichten zijn geweldig. Ik hoop dat er wat van overblijft op de foto's. Op een gegeven moment komt er op de weg een wezel of marter recht op me aflopen Ik denk op een geven moment: "Het zal toch niet dat ie het op mij gemunt heeft". Zo'n 3 meter voor me verdwijnt die dan toch de berm in. Een tiental meter achter hem komt er nog een. Misschien is dat het vrouwtje en wilde hij stoer doen. 

De laatste 10 km regent het en moet de regenkleding weer aan. Het maakt allemaal niet uit. het blijft mooi. Eenmaal in de stad vraag ik aan een Engels sprekende jonge Bulgaar naar een hotel dat in de gids wordt  aanbevolen. Het is nog 14 km verder zegt ie (Smoljan is een zeer langgerekte stad). Dat is me wat te ver. Ik zeg dat ik een niet te duur hotel zoek. Met zijn auto rijdt hij me een paar honderd meter voor. Precies wat ik zoek en met wifi, wel een gemeenschappelijke WC en douche. Kosten €15,- incl. ontbijt. Shit: In het wachtwoord zitten Bulgaarse tekens. Even een sms-je naar zoon Ivo en het is geregeld (later verneem ik dat mijn kleindochter Sandra het heeft uitgezocht!!!). Ik douche eerst en behandel mijn zitvlak met Fucidin. Het is een wondermiddel, want ik heb nauwelijks last meer (met dank aan Margot mijn zus).

Ik eet in het hotel zelf, een Griekse salade en kip met champignons.
Ze hebben Bulgaarse wijn van het merk CYCLE. Zie foto's. Ik neem er twee. De glazen zijn goed vol. Zigzaggend loop ik terug naar mijn kamer. Morgen volgt een hele zware rit naar Dospat met twee hele lange en steile beklimmingen in deel 3 vande Europa-fietsroute langs het ijzeren gordijn.