Krumovgrad - Kardzali, op 1 bil

Op advies van mijn zus Margot heb ik een tube Fucidin-zalf aangeschaft in een apotheek. Het is een antibioticum tegen bacteriologische huidaandoeningen. De tube kost omgerekend  € 2,-. Op internet zie ik dat de prijs in NL het vijfvoudige is. Bovendien moet het bij ons op recept. De apotheken in Bulgarije (en ook in Turkije) fungeren als een soort huisarts omdat er zo weinig huisartsen zijn. Ook heb ik desinfecterende zeep gekocht. Na het opstaan behandel ik de ontstoken plek (haarvaatjes) op mijn rechterzitbeen zo goed en zo kwaad als dat lukt.

Na een uitgebreid ontbijt ga ik er vandoor. Ik heb een korte dagafstand gekozen (50 km) om de vervelende zitvlakaandoening niet te verergeren. Ik probeer het rechter zitbeen zoveel mogelijk te ontlasten en dat gaat vrij goed. De eerste 25 km richting Momcilgrad zijn continu klimmen. Het weer is buiig, dus af en toe gaat het regenjack aan. Het is ca. 18 grd. Na de laatste bui breekt de zon door en beginnen ook de vele soorten vogels uitbundig te zingen. Het is net of je door een voliere fietst. Het asfalt dampt heftig. Het is een spectaculair gezicht.
De laatste 10 km naar Momcilgrad is het genieten van een prachtige gelijkmatige afdaling. Het is glad asfalt (mede dankzij steun van de EU aan de borden te zien). Van zadelpijn heb ik nauwelijks last meer. Het lijkt of de Fucidin nu al zijn werk doet. Op de steile hogere stukken valt het me op dat er loslopende koeien in de berm van de weg staan te grazen. Dat kunnen ze alleen in de berm want links en rechts is het veel te steil voor ze. 
Onderweg zie ik ook af en een toe een moskee? (zie foto). Een jonge vrouw hoedt een kudde schapen die naast de moskee vredig aan het grazen zijn. Ze hebben geen benul dat ze t.z.t. ritueel geslacht zullen worden. Onderweg ben ik daar een keer getuige van geweest. Plots zie ik dat schapenhoedster op haar Iphone aan het typen is.!!!

In Momcilgrad ga ik zitten op een terras van een restaurant en vraag naar de menukaart. Die is er niet. Ik moet binnen zijn en een dienblad nemen en aanwijzen wat ik wil hebben. Voor € 5,- heb ik wederom een overheerlijke maaltijd. Het is veel, maar niet zo verfijnd als de Turkse keuken.  Als ik klaar ben vraagt de bediende of ik een kop thee wil. Natuurlijk!. He, de thee zit weer in zo'n Turks tulpvormig glaasje. De bevolking is hier, ondanks vele remigratie-projecten nog ca. 50% van Turkse afkomst, of is toendertijd bekeerd tot de islam. De thee is GRATIS.

Na 14 km op en af ben ik in Kardzali. Net voor het binnenrijden valt mijn oog op een monument langs de weg. Zo lelijk heb ik er nog nooit een gezien (zie foto). Wellicht ook uit de communistische tijd.. Ik vraag en vraag naar de weg naar het hotel bij een taxi-standplaats. Voor de zoveelste keer fietst er een man een paar km voor om me de weg naar het hotel te wijzen. Onderweg wijst hij naar de flat waar hij woont. Echt zo'n blok beton uit de communistische tijd. Het hotel is prima, een beetje duur € 27,- , maar het is dan ook een mondaine plaats voor Bulgaarse begrippen.
Na het douchen en het behandelen van het zitbeen met Fucidin, ga ik naar het busstation waar alle bussen aankomen  en vertrekken naar plaatsen in de omgeving. Ik wil proberen om morgen de eerste 30-40 km met de bus te gaan om het genezingsproces niet te verstoren. Maar de fiets moet wel mee kunnen. Ik vraag een jonge vrouw aan de balie om informatie en gelukkig heeft ze 5 jaar Duits gehad op school. Morgen om 10.30 uur moet ik me melden en gaat er een grotere bus naar Ardino. Als het niet lukt ben ik de pineut want ze hebben hier alleen kleine taxi's, te klein om een fiets mee te nemen.
Daarna loopt ik nog wat door het stadje en ga eten in het hotel. Het begint hard te regenen en te onweren en het is koud. In de komende dagen wordt het weer beter.  Als het goed gaat met de bus zit ik morgenavond in Smoljan en anders in Madan.

Weer twee sponsors voor de Stichting Veteranenziekte erbij, zie ik!!!